Obrona Helu

Bitwa o Hel
	II wojna światowa, kampania wrześniowa
	; Zdjęcie lotnicze Helu z sierpnia 1939
Czas	1 września – 2 października 1939
Miejsce	Hel
Terytorium	II Rzeczpospolita
Przyczyna	agresja III Rzeszy na Polskę
Wynik	zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
Polska	III Rzesza
Dowódcy
Włodzimierz Steyer; Józef Unrug	Fedor von Bock; gen. Leonard Kaupisch
Siły
Marynarka Wojenna; ok. 3000 (kompanie rezerwistów i marynarze)
Straty
ok. 50 zabitych; 150 rannych; 3600 jeńców	zestrzelono 32 samoloty Luftwaffe oraz na minie postawionej przez ORP „Żbik” zatonął trałowiec M 85 z 7. flotylli poławiaczy min tracąc 24 ludzi z 51-osobowej załogi
	Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
	54°38′30″N 18°46′53″E/54,641667 18,781389
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Obrona Helu, bitwa o Hel – działania zbrojne prowadzone podczas wojny obronnej przez polskie oddziały w dniach od 1 września do 2 października 1939 roku, mające na celu obronę Rejonu Umocnionego Hel przed nacierającymi wojskami niemieckimi. Załoga Helu była ostatnią placówką, która bez żadnych nadziei wsparcia skapitulowała podczas obrony Wybrzeża w kampanii wrześniowej 1939.

↑ [red.] Krzysztof Komorowski: Boje Polskie 1939 – 1945. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Bellona Spółka Akcyjna, 2009, s. 121. ISBN 978-83-7399-353-2.
↑ A. Zawilski: Bitwy polskiego września, Kraków 2009, s. 744.
↑ Trałowce: M 85 – niemiecki trałowiec, ofiara min ORP Żbik.

[kom-1] [red.] Krzysztof Komorowski: Boje Polskie 1939 – 1945. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Bellona Spółka Akcyjna, 2009, s. 121. ISBN 978-83-7399-353-2.

[2] A. Zawilski: Bitwy polskiego września, Kraków 2009, s. 744.

[3] Trałowce: M 85 – niemiecki trałowiec, ofiara min ORP Żbik.

[1]

[2]

[3]